Zimowo po Beskidzie Małym- Chatka pod Potrójną

Sezon zimowy rozpoczęty, wszyscy i wszędzie pokazują ile to już śniegu nasypało w naszych górach. Niestety nie mogę teraz ruszyć na górskie szlaki, tak więc pozostaje mi powspominać wyprawy z poprzednich zim. A było ich dość sporo, gdyż zimowe włóczęgi należą do moich ulubionych. Najczęściej przecieram szlaki w Beskidzie Małym, po pierwsze mam najbliżej a po drugie znajduję się tam moje ulubione chatki, gdzie można się ogrzać przy kominku lub murowanym piecu. Jedną z takich zimowych wycieczek odbyłem do Chatki pod Potrójną. A żeby było ciekawiej wybrałem się nie znakowanym szlakiem ale sobie znanymi skrótami. Zacząłem od końcowego przystanku MZK Rzyki Praciaki drogą przez przysiółek Hatale.

Po drodze mijam drewniany budynek byłej szkoły podstawowej i skrótem ostro do góry brodzę w śniegu po stokach Potrójnej, nazywanej również Czarnym Groniem.

Mijam ostatnie zabudowania i leśną drogą kieruję się na Przełęcz Zakocierską. Teraz mam śniegu już po kolana, tędy rzadko kto chodzi i trasa jest nie przetarta. Ale zakładanie śladu na świeżym puchu to dla mnie przyjemność więc jestem zadowolony.

Po około dwóch godzinach docieram do Przełęczy Zakocierskiej gdzie znajduje się skrzyżowanie szlaków. Ja wybieram "słoneczkowy", który prowadzi wprost do studenckiej chatki turystycznej.

Po drodze mijam jedną z bardziej charakterystycznych wychodni skalnych w tym rejonie, " Zbójeckie Okno"

Stąd mam już bardzo blisko, a i szlak jest przetarty. Mogę zatem zrobić kilka fotek wyłaniającym się zza drzew widokom na Gibasowe Siodło gdzie też znajduje się przytulna drewniana chatka, ale do niej wybiorę się przy innej okazji.

Mijam kolejny zakręt i już widzę zabudowania chatki studenckiej oraz położonych poniżej domków w Kocierzu Basie.

Docieram w końcu do chatki, w której mam zamiar zostać na noc. Jest co prawda prawie pełno bo odbywa się tu kilka imprez różnych forów górskich, ale jak zawsze życzliwy chatkowy znajduje dla mnie jakieś miejsce. Rozkładam się we wskazanym mi miejscu, stawiam lekko mokre buty obok kaflowego pieca w kuchni i przysiadam się do bawiącego towarzystwa.

Noc się dłuży bez końca, zawieram wiele nowych znajomości. Zabawa na całego, gitara ,pianino, fujarki i śpiewy. Nie wiem nawet o której wskakuję w śpiwór i kładę się spać. Rano...to znaczy jak wstałem około południa w chatce nadal pełno i krzątanina w kuchni. Wszyscy szykują śniadanie i powoli się pakują. Ja również zabieram się do robienia kanapek, które smakują jak nigdzie indziej.

 Po śniadanku pora jeszcze na kawusię. Fajnie się siedzi szczególnie gdy gra gitara, ale niestety ja nie mam zbyt wiele czasu. Zbieram swój plecak żegnam się z nowo poznanymi przyjaciółmi oraz chatkowym i ruszam w drogę powrotną.

Wracam przez Przełęcz Mokrą, gdzie kieruję czerwonym szlakiem do pobliskiego wyciągu narciarskiego Pracica.

W rejonie górnej stacji wyciągu znowu opuszczam szlak i kieruję się wzdłuż narciarskiej trasy zjazdowej na przystanek MZK Rzyki Praciaki, gdzie dzień wcześniej zaczynałem swoją weekendową wędrówkę.